رمضان امسالت خونین بود، خونین‌تر ازهر زمان وهر لحظه، سفره‌های افطارت پر از گلوله‌های موشک و کاسه‌های پر از خون و سفره‌های سحر‌هایت رنگین از پیکرهای شهیدانت.این روز‌هایت را می‌فهمم، روزهایی که عشق به نام و خاکت، رنگ خون دارد، و صورت رنگ باخته عاشقانت مالامال از سرخی رنگ عشق. این روز‌هایت را می‌دانم چیست؛ آن لحظه‌هایت را که جامه سفید مادری از روح زندگی فرزندش خالی می‌شود، و دست‌های پدری پیکر کودک دو سال‌اش را به قلبش می‌فشارد تا گرمای وجودش سردی تنش را التیام بخشد.