با هر کشوری باید مثل خودش رفتار کرد

آقای روحانی !!!
گر تکبر می کنی با خواجگان سفله کن
ور تواضع می کنی با مردم درویش کن
    
ناوهای آمریکا را بزنید…
این یک نوع دیپلماسی مقابله به مثل است. یادمان بیاید که حضرت محمد (ص) به یاران خود دستور داد که هر وقت معاویه را بر منبر من دیدید شکم او را پاره کنید. و یادمان بیاید که حضرت امام نمی خواست قطعنامه را بپذیرد. و یادمان بیاید که حضرت امام خمینی (ره) وقتی ناوهای جنگی آمریکا وارد خلیج فارس شدند گفت که باید این ناوها مورد حمله نیروهای مسلح ایران قرار بگیرند. اما یاران امام خمینی به زعم خودشان مصالح کشور را دیدند.

خیال باطل
همه این مصلحت سنجی های آقایان از زمان صدر اسلام تا کنون منجر به ضربه خوردن اسلام شده است. حالا باید نگران دیپلماسی خودمان باشیم که اگر رفتیم پای میز مذاکره و آمریکا با سیاست هویج و چماقش آمد چکار بکنیم؟ سیاست هویج و چماقی که هویجش مزه ندارد و چماقش درد زیادی دارد. ترس یاران پیغمبر از معاویه و ترس یاران خمینی از جنگ با یک ابرقدرت پوشالی که امام گفت آمریکا هیچ غلطی نمی تواند بکند ما را رسانده به اینجا که الان خیال می کنیم آینده سیاسی و اقتصادی ما روی میز مذاکره با آمریکاست. آمریکایی که هر سال وقیحانه پرونده جنگ با ایران را روی میز اعلام می کند.

باید سیاست ما چماق و هویج باشد
به عقیده من آمریکایی ها از مواضع استکباری و زیاده خواهانه خود در مسئله پرونده هسته ای کوتاه نخواهند امد مگر اینکه ما با قدرت تمام در مقابل آنها بایستیم قدرتی که باید متکی به سیاست چماق و هویج باشد. در دیپلماسی خارجی با کشوری که سیاستش چماق و هویج است چه اشکالی دارد که ما هم با چماق و هویج وارد میدان شویم؟

غربی ها دوست ندارند اعتراف کنند
شاید برخی به اشتباه تصور کنند که سیاست چماق و هویج فقط در شرایط برتری اقتصادی و قوای جنگی امکان پذیر است و این در مورد دیپلماسی ایران صدق نمی کند. همانا این یک تصور غلط است به استناد اینکه هیچ گاه یک قدرت برتر اقتصادی و نظامی با دستپاچگی تمام به یک کشور ضعیف برای رسیدن به راهکارهای مسالمت آمیز درخواست مذاکره نمی کند. آن هم درست لحظه ای که قرار است آقای رئیس جمهور خاک آمریکا را ترک کند. باید تعجب کرد که چرا برخی به این نکات سیاسی اصلا توجه نمی کنند. این درخواست مذاکره نشان دهنده قدرت بی بدیل منطقه ای ایران است که رسانه های غربی اصلا دوست ندارند به آن اعتراف کنند.

قدرت بازدارندگی ایران
قدرتی که وقتی از حزب الله لبنان حمایت می کند موفق میشود در جنگ ۳۳ روزه رژیم جنایتکار اسرائیل را سر جای خود بنشاند. قدرتی که با حمایت سوریه مانع از پیشروی های نیروهای متجاوز تکفیری شود که مورد حمایت پول های شیوخ امارات و قظر و عربستان و تجهیزات نظامی آمریکا هستند. پس باید به حقیقت دریافت که ایران به عنوان یک قدرت مطرح منطقه ای با توان نظامی بالا و بازدارنده که ناشی از تسلیحات دفاعی پیشرفته و فدرتمند است می تواند در دیپلماسی خارجی با قدرت روی میز مذاکره بنشیند و به وسیله سیاست چماق و هویج از مواضع سیاسی و اقتصادی خود دفاع کند.

روحانی می تواند
اگر آقای روحانی مثل یاران محمد (ص) و یاران خمینی نترسد و جایگاه واقعی قدرت ایران در منطقه را درک کند بدون شک خواهد توانست بر سر میز مذاکره با آمریکا با نشان دادن هویج و چماق امتیازهای قابل توجهی بگیرد. اگرچه باید سیاسیون بنشینند و با بررسی های دقیق طعم هویج را تعیین بکنند ولی قطعا درد و طعم چماق باید روی نقاط استراتژیکی متمرکز شود که آمریکا شدیدا به امنیت آنها آلرژی دارد. اگر دشمن در مورد حضور خود در خاورمیانه احساس امنیت نکند بدون شک در مذاکره با ایران امتیازهای قابل توجهی خواهد داد. باید ما مصداق "اشداء علی الکفار" باشیم تا اسلام سربلند و ایران پر افتخار و با عزت بماند. در همین راستا بود که رهبری هوشیار و بصیر ایران اعلام کرد که دولت ایران باید سیاست نرمش قهرمانانه را در دستور کار خود قرار دهد.

دستور خداوند به پیغمبر در خصوص سختگیری بر کفار
 خداوند در سوره‌ی توبه، آیه ۷۳ و همچنین تحریم، آیه ۹ می‌فرماید: «یا أَیُّهَا النَّبِیُّ جاهِدِ الْکُفَّارَ وَ الْمُنافِقینَ وَ اغْلُظْ عَلَیْهِمْ وَ مَأْواهُمْ جَهَنَّمُ وَ بِئْسَ الْمَصیرُ؛ ای پیامبر! با کافران و منافقان به جهاد برخیز و نسبت به آنان سخت‏گیری کن [و درشت‏خو باش‏] که جایگاهشان دوزخ است و دوزخ بد بازگشت‏گاهی است.»

با بدان بد باش و با نیکان نکو
جای گل، گل باش و جای خار، خار